نیمه شعبان میلاد مهدی موعود(عج) مبارک باد
ولادت با سعادت دوازدهمین اختر تابناک آسمان امامت وولایت حضرت حجت بن الحسن عسکری (عج)برتمامی مسلمانان جهان خصوصا شیعان ورهروان آن امام عزیز مبارک باد
حضرت مهدی(عج) در سال (۲۵۵ هجری) شب جمعه ۱۵ ماه شعبان المعظم دیده به جهان گشود.در شب ولادت آن حضرت به سان شب ولادت پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) حوادثی رخ داد که به بعضی از آنها اشاره می کنیم: در آن شب آب زمزم زیاد می شود به گونه ای که هر کس که بخواهد این حادثه را رویت کند می تواند آن را ببیند. اما اکنون طوری که گفته می شود روی چاه زمزم را پوشانیده اند. در شب ولادت آن حضرت برات آزادی از آتش جهنم برای افراد زیادی نوشته می شود، از این رو آن شب را شب ” برات” و شب “مبارک” و شب “رحمت” می گویند. از امام باقر و امام صادق (ع) روایت شده که فرمودند وقتی که شب نیمه شعبان شود، منادی از افق اعلی ندا می کند ” ای زایرین قبر حسین بن علی(ع) برگردید در حالیکه گناهان شما آمرزیده می شود و اجر شما با خدای شما و حضرت محمد (ص) می باشد.
ولادت امام (ع) در شهر سامرا به هنگام طلوع فجر نیمه شعبان به وقوع پیوست و برشانه راست آن حضرت آیه قرآن نوشته شده بود: ” جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا” پس از تولد، آن حضرت را نزد پدر بزرگوارش بردند و در حضور پدر شروع به سخن گفتن نمود و سخن خویش را اینگونه آغاز کرد: ” اشهد ان لاااله الا الله و اشهد ان محمداً رسول الله و ان علیاً امیرالمؤمنین ولی الله”
ائمه معصومین را یکی بعد از دیگری نام برد تا به وجود شریف خود رسید و برای فرج خود منتظران خود را دعا فرمود. پدر بزرگوار ایشان هشتمین فرزند امام حسین(ع) و یازدهمین امام برحق پس از رسول خدا، حضرت امام حسن عسگری (ع) است و مادر بزرگوار ایشان جناب نرجس خاتون (س) می باشد، برای آن بزرگوار نامها و لقبهای دیگری نیز بوده است که از جمله آنهاست، ملیکه، ریحانه، صیقل، سوسن. در زیارتنامه آن حضرت که تمامی عبارات آن برعلو منزلت آن بانو دلالت دارند، توصیف به راضیه، صدیقه، مرضیه، تقیّه، نقیّه، و زکیّه نیز شده است.
نرجس خاتون دختر شیوعا و از فرزندان قیصر روم است، و خود می فرماید: ” نسب مادرم به شمعون وصی حضرت عیسی (ع)” می رسد.
نام ، کنیت و القاب حضرت مهدی (ع)
نام مبارک آن حضرت عین نام رسول خدا (م-ح-م-د)است. اما بر اساس روایتها، تصریح به نام آن حضرت و صدا زدن آن جناب را با نام جائز نیست.کنیه ی آن گرامی نیز عین کنیه رسول خدا ابوالقاسم است.
برای آن حضرت لقب های زیادی است که بعضی از آنها را یاد می کنیم “حجت الله”،”حجت آل محمد”،”صاحب الزمان ” ،”مالک الرقاب”، “مهدی” و “قائم.
اوصاف ظاهری حضرت مهدی(عج)
اوصاف ظاهری ان حضرت به گونه ای است که شباهت تام و تمام به رسول خدا دارد. خطی از موی سبز رنگ مانند زمرد از گردن تا ناف مبارک او کشیده است. صورت مبارکش مانند ستاره ای درخشنده و نورانی است. امیر المومنین (ع) می فرماید: ” او جوانی است خوش روی و خوش موی و نور، انوار صورت مبارکش بر سیاهی محاسن او غالب است” امام باقر (ع) می فرماید: “رنگ مبارکش مایل به سرخی است، مانند گل سرخ شکفته و چشمانش گشاده و میان ابروهایش مرتفع و پایین شانه های او باز است. گشاده جبین است و بینی او بلند و نازک و شکم مبارکش بر آمدگی دارد، و بیخ دندانهای ثنایایش گشاده است.
پس از ولادت سه روز بعد از ولادت امام عصر (ع)، حضرت امام حسن عسگری (ع)، فرزند خود را به اصحاب خاص نمایاند و امامت او را تصدیق فرمودند.
غیبت صغری : در غیبت صغری چهار تن از بزرگان شیعه به ترتیب وکیل و سفیر و نایب خاص امام زمان (ع) بودند، که خدمت آن حضرت می رسیدند و وکالت شان مورد تایید آنحضرت بود و پاسخ های امام (ع)در حاشیه نامه ها توسط نواب به دست مردم می رسید.
البته غیر از این چهار نفر، وکلای دیگری هم از طرف امام(ع) در بلاد مختلف بودند که به وسیله همین چهار بزرگوار امور مردم را به عرض امام زمان (ع) می رساندند و از سوی امام (ع)در امور آنها توقیع هایی صادر شده بود.
نواب اربعه عبارت اند از : ابوعمرو عثمان بن سعید عمری، ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری ، ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی ، ابوالحسن علی بن محمد سمری.
نائب اول، عثمان بن سعید، مورد اعتماد مردم وجلیل القدر بود.
نایب دوم، ابوجعفر محمد بن عثمان بود و او نیز همچون پدر، از بزرگان شیعه و در تقوا و عدالت و بزرگواری مورد اعتماد و احترام شیعه بود. عثمان بن سعید پیش از وفات به فرمان امام عصر (عج) فرزند خود ابوجعفر محمد بن عثمان را به جانشینی خود به نیابت امام (ع) معرفی کرد. این در حالی بود که امام عسکری (ع) نسبت به او و پدرش اظهار اعتماد و اطمینان فرموده بود و شیعه برعدالت و تقوا و اطاعت او اتفاق داشتند.
نایب سوم، جناب ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی است که نزد موافق و مخالف عزت و بزرگی ویژه داشت و به عقل، بینش و تقوا و فضیلت نزد عموم فرقه های مختلف مذهبی مشهور بود و در زمان نایب دوم از جانب او متصدی پاره ای از امور بود.
جناب ابوالقاسم حسین بن روح حدود ۲۱ سال مقام نیابت داشت، او قبل از وفات امور نیابت را به امر امام به ابوالحسن علی بن محمد سمری واگذاشت و در ماه شعبان سال ۳۲۶ هجری درگذشت. آرامگاه وی در بغداد است.
نایب چهارم، ابوالحسن سمری است که حسب الامر حضرت صاحب الزمان(عج) به جناب حسین بن روح، امر نیابت بعد از او به ابوالحسن سمری واگذار شد. به فرموده بزرگان رجال، عظمت و جلالت قدر او محتاج به توصیف نیستپایان غیبت صغری
پیش از وفات علی بن محمد سمری گروهی از شیعیان نزد او گرد آمدند و پرسیدند: ” پس از شما چی کسی جانشین شماخواهد بود؟” پاسخ داد : من مامور نشدم که در این مورد به کسی وصیت کنم. پس توقیعی را که از سوی امام غایب (عج) در این باره صادر شده بود به شیعیان نشان داد. آنان از روی توقیع استنساخ کردند که مضمون آن چنین بود: ” بسم الله الرحمن الرحیم، ای علی بن محمد سمری، خداوند در مصیبت تو پاداش برادرانت را عظیم دارد، تا شش روز دیگر از دنیا خواهی رفت. پس امور خویش را فراهم آور و به هیچ کس وصیت نکن که پس از تو جانشین تو شود. غیبت کبری واقع شد و ظهوری نخواهد بود تا آنگاه که خدای متعال فرمان دهد، که پس از مدتی طولانی و قساوت دل ها و پر شدن زمین از ستم است. به زودی افرادی نزد شیعیان من مدعی مشاهده من می شوند و آگاه باشید که هر کس پیش از خروج سفیانی و پیش از صیحه ، چنین ادعایی نماید ( یعنی ادعای رویت به عنوان سفارت ونیابت نماید) دروغگو و افترا زننده است ”و لاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم”
روز ششم که مصادف با نیمه شعبان سال ۳۲۹ هجری بود، جناب ابوالحسن سمری درگذشت و در خیابان خلنجی نهر ابوعتاب در بغداد دفن گردید.
شیعه نیز گفتار هیچ یک را نپذیرفت مگر بعد از بروز نشانه و معجزه به دست هر یک از آنان از طرف امام عصر (عج) که به راستی گفتار و درستی نیابت شان دلالت می کرد.
وظایف زمان غیبت کبری
– شیعیان و دوستان آن حضرت در زمان غیبت وظایفی دارند از جمله:
– قرائت دعای ندبه در روزهای جمعه، عیدفطر، عیدقربان، عیدغدیر.
– زیارت آن حضرت در روز جمعه.
برای ثبات و محکم ماندن اعتقادات، خواندن این دعای شریف: “یا الله، یا رحمن، یا رحیم، یا مقلب القلوب، ثبت قلبی علی دینک”
– از جا برخاستن به احترام نام “قائم” آن بزرگوار.
– توسل به آن حضرت در مشکلات و گرفتاری ها.
– صدقه برای سلامتی و فرج وجود شریفش.
قرائت این دعا که از خداوند می خواهیم آن حضرت را به ما بشناساند: ” اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نبیک، اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ، اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی
– شرکت در مجالس منسوب به آن حضرت، مخصوصاً مجالس عزاداری جد بزرگوارش حضرت سیدالشهداء علیه السلام.
– هدیه اعمال صالحه برای آن حضرت، مانند زیارت قبور مطهر پدران بزرگوارش، قرائت قرآن و حج و عمره و طواف.
– توبه حقیقی از گناهان.
– متوجه کردن مردم به آن حضرت.